Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Więcborku

Kościół p.w. Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza oraz Wniebowzięcia NPM w Więcborku

Kościół p.w. Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza oraz Wniebowzięcia NPM w Więcborku powstał w latach 1772 – 1778 z fundacji ówczesnych właściciela Więcborka – Aleksandra Hilarego Potulickiego (1722 – 1780?) i jego syna hrabiego Michała Bonawentury (1756 – 1805). Historia parafii jest jednak o wiele dłuższa, na co wskazują dokumenty z pocz. XV w. wymieniające kościół więcborski. Dokumenty z 1744 r. określają świątynię jako „starożytną” co oznaczało długie trwanie budynku, mimo wieku miała się ona znajdować w dobrym stanie, kres obiektowi przyniósł jednak pożar. Po owej katastrofie Potuliccy świadomi konieczności wzniesienia nowej świątyni zapisali  w 1772 r. na potrzeby budowy folwark Ostrówek. Poświęcenie nowego kościoła odbyło się 28.10.1778 r. w święto apostołów Szymona i Judy Tadeusza. Około 1779 r. wykonano wyposażenie wnętrza, które uzupełniono jeszcze w kolejnych latach. 

Kościół jest  orientowany, murowany z cegły, częściowo podpiwniczony. Założony  na planie prostokąta, posiada jedną nawę. Do wschodniego szczytu przylegała owalna przybudówka służąca jako zakrystia. W części zachodniej kościoła dominantę stanowi mała, otwarta empora organowa. Architektura świątyni jest skromna, i choć wznoszona była ona w czasach Stanisława Augusta Poniatowskiego to nie reprezentuje modnego wówczas klasycyzmu a raczej późny barok w mocno zredukowanym wydaniu. 

Wyposażenie wnętrza w większości pochodzi z okresu budowy kościoła w związku z czym stanowi zwarty zespół jednolitych stylistycznie obiektów. Ołtarz i ambona są znakomitymi przykładami skromnej odmiany rokoka. Warto także zwrócić uwagę na znajdujące się na ścianach epitafia fundatorów oraz wyjątkową - wykonaną z czarnego dębnika chrzcielnicę. Całość stanowi niewątpliwie niezwykle cenne świadectwo historii Krajny.